Vissen op de Aar!
De eerste op rivier.

Iets na 15u en ja hoor zoals afgesproken, Dominic, Rony en Tom stonden voor de deur. Mijn bescheiden hoopje baggage de koffer in en op weg naar Duitsland. Al bij al verliep de reis vrij vlot . De Boudewijnsnelweg, ooit de abortusbaan maar ondertussen omgedoopt tot een gaaf en glad tarmak hield ons hier en daar filegewijs nog wat op maar dat konden we wel aan met zulk een weekend in het verschiet! Juist voor de grens met Nederland nog even tanken, iets drinken, een mopke tappen en weer op weg!

Rond een uur of 8 's avonds zaten we een beetje murw van de reis al op het terras van het restaurant van ons hotel! Enkele ter plaatse gebrouwen biertjes naar binnengegoten, wat gegeten, wie slaapt bij wie conversaties beslecht en rond middernacht op zoek naar onze nachtrust! Het moet gezegd, op het hotel was niets aan te merken! Ruime nette nieuwe kamers en het ontbijt om half 8 met 10 vliegvissers samen was zoals het hoort, lekker en copieus. Buikje vol op weg naar Wagnersee en de Aar.

Iedereen na veel vijven en zessen de nodige vergunningen op zak, verdeelden we ons in groepjes. De forellen waren gewaarschuwd! Na wat zoeken wat leuke plekken in de rivier gevonden. Makkelijk was het zeker niet. De Aar is afgezet met struiken en bomen, soms zelfs helemaal overgroeid. Deze dienen als bescherming tegen de vraatzuchtige aalscholvers. Als beginneling vloek je dan wel eens meer dan je lief is. Wanneer je vlieg voor de zoveelste keer een tak of blad vastgrijpt of je nylon in een "pruik" hangt. De voormiddag is voorbij gevlogen maar nog geen vis gevoeld! Je twijfelt aan jezelf. Is dit wel iets voor mij? Doorzetten is de boodschap! Zoeken naar vis en hem listig proberen aan je lijn te krijgen! Wat info van Rony was zeker welkom.

Daan viste er met de Tenkara hengel.

Rond de middag even een uit het hotel geleende muslireep tussen mijn kiezen gepropt en met verse moed weer aan de slag. De zon scheen door de bomen. Ik zag het kabbelende wateroppervlak scherper dan voordien. Deze plek was magisch besefte ik achteraf. Ik wierp een keer of vier mijn droge cdc-vlieg op de uitstroom van een versnelling. Concentreerde me op de juiste presentatie. Plots had ik de tijd niet om te evalueren of ik goed had geworpen. Mijn vliegje werd onderwater getrokken en ik voelde de spanning op mijn lijn. Wat een ervaring. Een mooie Fario trok en sleurde mijn lijn van links naar rechts. De adrenaline spoot door mijn lichaam. Met mijn nieuwe houten schepnet viste ik mijn eerste prachtexemplaar uit het water. De vlieg goed zichtbaar uit de getande bek. Het onthaken verliep vlekkeloos. Wat niet van deze mooi gekleurde forel kon gezegd worden. Nog stijf van de spanning glipte de onthaakte forel uit mijn handen. Plons het water in. Daar ging hij dan, jammer dat ik de kans niet kreeg hem digital vast te leggen. De toon was gezet! Er zouden er nog een achtal volgen die dag! Een prachtervaring.

Zondag was iets minder misschien omdat mijn concentratie minder was? Mijn weekend was sowieso geslaagd. Voor herhaling vatbaar zou ik zeggen!