3F-D

Op vrijdag 6 juli vertrekken wij: Dominic (aka DocSalmo), Gino (aka The Fish Pimp), Ronny (The One and Only) en ondergetekende (The Grayling Hunter), naar Noorwegen voor een weekje vlagzalmvissen op de machtige rivier Glomma.

Bij aankomst op de luchthaven in Oslo blijkt dat mijn bagage (vliegen! reels! enz) vermist zijn. Damned! Navraag bij de bevoegde diensten levert niets op: je wordt afgescheept met 'This happens all the time', een formuliertje en een toiletzakje. Nog een geluk dat al mijn kleren in de handbagage zitten!

Maar we zijn gekomen om te vissen en vissen zullen we! Gelukkig is de rodcase met alle hengels wel meegekomen en gelukkig hebben de mannen zoveel materiaal mee dat ze een kleine winkel kunnen beginnen en kan ik een en ander kan lenen.

Er zit niets anders op dan gelaten de reis verder te zetten. We maakten een treinrit van bijna 5 uur, waarbij als je uit het raampje kijkt, mooie Noorse taferelen aan je oog ziet passeren! (En als je niet uit het raampje kijkt ook)

Naald- en berkenbossen waarvan de bosbodem bedekt is met een scala aan korstmossen, massieve en eeuwenoude, door de tand des tijds afgesleten rotsformaties, en vooral water, water en nog eens water! Kilometers lange meren, 100 meter brede traag stromende rivieren en kabbelende beken weerkaatsen het zonlicht. Het weer is prima: zonnig, zo'n 24 °C, hier en daar een wolkje.

Als we aankomen in het station van Tynset staat Ivar Øyan, onze gids, reeds te wachten. We proppen onze bagage in z'n Jeep en off we go richting supermarkt om onze voorraad in te slaan voor de komende week. Over het algemeen is Noorwegen een duur land, maar als je winkelt in een grotere supermarkt zijn de prijzen vergelijkbaar met de onze. Enkel alcohol is erg duur, toch wel een kwelling voor altijd dorstige Oude Belgen zoals den Ronny, gelukkig hadden we ons in de luchthaven voorzien van de nodig heavy fuell! In de supermarkt poseren den Ronny en Gino elk met een gigantische regenboog uit het diepvries vak wel te verstaan. Kwestie van toch zeker één foto te hebben met een vis erop!

Alle boodschappen samen met onze bagage in de Jeep krijgen is geen probleem, alleen kunnen we er dan zelf niet meer bij! Uiteindelijk lukt het onszelf en het materiaal in de wagen te proppen en nadat de Ronny zijn buik een beetje intrekt kunnen zelfs de deuren dicht. Aldus tuft ons gezelschap richting Fly Fishing Lodge in Telnesset Tolga. Na een, gelukkig, korte rit van een kwartiertje rijden we het erf op van de winterboerderij van Lars Oyan, onze gastheer. Lars is een van de laatste Noorse boeren die nog volgens een aloude traditie zijn dieren (melkkoeien en geiten) in de maand juni naar een 'zomerboerderij' in de bergen brengt. Hij verhuurt dan zijn 'winterboerderij' en nog enkele bijhorende hutten aan toeristen en vissers. Wij hebben 'the Blacksmiths Place' gehuurd: op het eerste zicht een gewone blokhut, maar onze ogen vielen bijna uit hun kassen toen we de eerste keer binnen keken. The Blacksmithsplace was in vroeger tijden de smidse van de boerderij, hieraan herinnert nu enkel nog de mooi gerestaureerde stenen houtkachel. Voor de rest herbergt de lodge alle moderne comfort: een goed uitgeruste keuken met gasfornuis en afwasmachine, een waar eldorado voor onze chef de haute cuisine van dienst 'The Rony The One and Only' (zonder den Ronny was het alle dagen pastaaaaaa).

De badkamer is voorzien van een douche, lavabo en zowaar een gewoon toilet (vorig jaar hadden we een hokje in 't bos met een gaat in een plank boven een put, op 90 m lopen van de hut), twee slaapkamers met twee bedden en kastjes, beddengoed en handdoeken zijn voorzien. In de living een grote tafel om aan te eten, zetels en zowaar een flatscreen TV aan de muur met dvd-speler en satellietontvangst (als je gaat check out post 446, veel over nymphen enzo, ideale zender voor vliegvissers die het een week zonder vrouw moeten stellen,). Verder hoort er bij The Blacksmithsplace een kleinere blokhut met nog eens een toilet, een douchecel en een sauna! Lekker relaxen na de zware visdag! En ook handig als je outfit en jezelf een beetje verzopen zijn na een dagje Hodalen, nietwaar Gino?

Voor de rest is de ligging van deze plek perfect gekozen: vlakbij de rivier en enkele eilandjes, met een mooie zicht op een vennetje en met machtige bergtoppen (op een enkele ligt er nog sneeuw!) in de verte. Hier zou ik wel de ganse zomer kunnen verblijven

Dezelfde avond nog presenteren we de eerste vliegen aan de stijgende vissen op amper 30 m van ons verblijf. We starten met grote Klinkhamers, deze deden het bijzonder goed vorig jaar op de Trysilelva. Op de eerste worpen 'sneuvelen' direct enkele kleinere vlagzalmpjes. We vissen nog een halfuurtje door. De grootste vis van de avond mat zo'n 35 cm. Zaterdagmorgen zijn we al vroeg uit de veren. Gids Ivar arriveert en na een blik op de kaart en kort overleg besluiten we dat hij ons naar enkele stukken Glomma zal rijden waar we te voet niet makkelijk zullen geraken, onze lodge ligt immers aan het begin van de 9 km lange fly only zone. De eerste plek (vlak voor het einde van het parcours) heeft wat van een kalkstroom: water klaar als gin, een trage stroming, een kiezelbodem met hier en daar plantenslierten. Een grote forel cruised op zijn gemak dichtbij de oever en verdwijnt onder een in het water gevallen boomstam. Mooi! We verspreiden ons en ietwat overmoedig starten we alweer met grote Klinkhamers. Hier en daar kringen van stijgende vis(jes). Geen respons. Ik zie een hoe en kleine eendagsvlieg na een korte drift in een subtiele kring verdwijnt. Ik vervang de tipet van 14 % door 12 % en knoop een APtje aan (Rony's geheime 'Altijd Prijs' vliegje van cdc). Weer een kring. Presenteren op automatische piloot en . prijs! Een vlagzalmpje van 15 cmga je betovergrootmoeder halen jij! Na een uurtje of twee komen we terug samen en iedereen had vergelijkbare ervaringen: deze keer geen grote Klinkhamers, maar vliegjes op haakje 16. Veel kleine vis. Wel een prachtige plek, we zien zelf een grote bever die allesbehalve schuw is. Hij of zij maakt Dominic door met het platte van zijn staart op het water te pletsen duidelijk dat hij maar beter uit z'n (haar) territorium kan blijven.

We picknicken vlakbij de rivier en terwijl we eten zien voor onze voeten regelmatig visjes stijgen. In de namiddag willen we iets anders proberen en vooral wat grote vissen vangen. Het mag wel een beetje meer 'purrie' zijn brengt de Ronny in het midden. Voor diegenen die het Gentse dialect niet machtig zijn, hij bedoelt daarmee een stevige kabbeling, ideaal voor de 'zware biesten'. Ivar brengt ons naar een werkelijk prachtige nimfstek, zo uit het boekje. De rivier maakt hier een wijde bocht. In de binnenbocht kan je duidelijk een mooie sleuf van meer dan honderd meter onderscheiden. Wat volgde moet voor Ivar tamelijk hallucinant geleken hebben: vier Vlaamse vliegvissers die zich onverstoorbaar een weg stroomafwaarts banen, om de haverklap grote vlagzalmen verschalkend met een team van drie zware nimfen. Voor de meeste Noren en Zweden die hier komen is dit jamais vu. Zij vissen gewoon stroomafwaarts met grote droge of natte vliegen. Toen we later terug samenkwamen bleek dat we alle vier tot dezelfde conclusie waren gekomen: de nimfen moesten vooral zeer zwaar zijn en zeer roze. Waar verleden jaar op de Trysilelva groene czech nymphen de killers bleken waren het hier overduidelijk pink en red shrimps die het hem deden. Een team van drie vliegen met op de middendropper een zo zwaar mogelijke torpedo waren een absolute must om in de stevige stroming tot op de bodem te raken. Te hoog vissen en je bleef 'uit de vis'. Deze namiddag was de toon direct gezet voor onze nymph-visserij op de Glomma. Het systeem werd de komende dagen nog geperfectioneerd: als torpedo op de middendropper een dikke roze 'nymph' gebonden op een massief voorgelode czechische nymph-haak (bedankt Karel!) en op de punt en de topdropper een haak 10 Turrall Pink shrimp met als finishing touch een rood gekleurd dekschildje (bedankt Dominic voor je stiftje!). Zo was de eerste visdag al meteen een schot in de roos!

De meeste vlagzalmen in een straal van 2 km rond ons verblijf, die typische nymph-plekken als standplaats hadden gekozen, hadden na ons passeren enigszins tandpijn...

Tussen het riviervissen door hebben we ook een dagje uitgetrokken om de meren van Hodalen te bezoeken. Een enorm merencomplex op slechts een half uurtje rijden van Tolga, waar zeer goede stekken te vinden zijn voor vlagzalm. Ja, je hebt het goed gelezen: hier kan je op (grote) vlagzalm vissen vanuit een bootje of met de belly met still water technieken! De weersomstandigheden vielen echter tegen, we kregen bakken regen over ons en we hadden pech: de plek waar Hein Van Aar (coördinator van het Kvennan Flyfishing Project) ons naar toe had gebracht, was reeds bevist door een 5 tal Zweden. Zij hadden een vijftiental vlagzalmen gevangen tot 45 cm, de grootste voor de pan... We vingen nog enkele sik (whitefish), veel baarsjes en ik had gelukkig ook twee vlagzalmen van 40 en 42 cm. Met kleine goudkopnimfjes, zoals je op voorns vist op stilstaand water. Wel een prachtige plek waar ik graag nog eens naar terug zou keren. In de maand juni en begin juli komen massaal meivliegen uit en dan heb een grote kans op 40-plus vlagzalmen met de droge vlieg.

Het zou zonde geweest zijn om zo'n reis te maken en dan enkel met de nimf te vissen. Nimfvissen is fun, zeker al je het systeem vindt, maar je zou jezelf serieus tekort doen als je ook niet eens een droog vliegje liet drijven. Onze ervaringen van vorig jaar op de Trysilelva indachtig hadden wij massa's Klinkhamers gebonden, in alle soorten en maten. Wat bleek nu op de Glomma: die eigenwijze vlagzalmen aldaar lieten onze met veel bloed, zweet en tranen gestrikte kunstwerkjes volledig links liggen Dominic had het gauw door dat je met een klein geel vliegje (imitatie van Heptagenia sulphurea) al veel meer beet kreeg. Je moest hier verdomme vissen zoals in onze eigen Ardennen: met een puntje 12 en beestjes op een haakje 16 tot 18. Na wat experimenteren kwam ik tot de conclusie dat twee vliegjes er duidelijk bovenuit sprongen: een zwart miertje en een sedge van reehaar. Vooral het zwarte miertje (ooit gezien in een Zweedse vliegvisfilm) was een ware revelatie: zo gemakkelijk als de vlagzalmen de Klinkhamers negeerden, zo fanatiek namen ze het kleine zwarte vliegje.

De rises waren echt subtiel: soms zo subtiel dat je vliegje er het ene moment nog dreef en het andere moment verdwenen was, zonder dat je een kring zag. Maar de mooiste beten waren echter perfecte head and tail rises zoals ik ze voorheen enkel bij regenbogen had gezien. Echt machtig om in slow motion eerst de kop van de vis over je vlieg te zien gaan, gevolg door de rugvin en ten slotte de staart. Pure adrenaline, soms sloeg je veel te laat aan omdat je gewoon met je mond vol tanden stond te kijkenen als je zo'n beet kreeg waren het altijd de grootste vissen. Ik kan je verzekeren: de dril van een veertiger met een lichte parabolische hengel (9 voet, 4 lijn), daar geniet je van!

Wij visten 5 dagen op de Glomma en vingen 455 vlagzalmen en 5 forellen. De meeste vissen zaten in de categorie 25 - 35 cm, met regelmatige uitschieters tot 42 cm. De twee grootste vissen maten 44 cm (droog op een miertje!).

Een vijftig-plus vlagzalm kwam er ook deze keer niet uit en voorlopig blijft de feestsigaar in de koker, but we'll be back...

Alle info over Kvennan Flyfishing en The Fly Fishing Lodge kan je vinden op www.kvennan.com en www.flyfishinglodge.no. Op de site van Kvennan vind je ook handige links ivm het openbaarvervoer in Noorwegen (bus en trein). Wij vlogen van Brussel naar Oslo en reisden vanuit de luchthaven met de trein naar Tolga, waar Ivar ons kwam oppikken. Ivar Øyan is een brouwbare gids en staat steeds voor je klaar met raad en daad. Hem kan je contacteren via ivar.oyan@c2i.net.

Extra foto's kan je vinden op de fotopagina...

Terug naar overzicht...